De reden
om naar deze conventie te gaan was de aanwezigheid, sinds jaren,
van mijn jeugdheld Tom Baker. Mede belangrijk omdat ik inmiddels
een sloopflipperkast had, waarbij de translite op folie geprint
was in tegenstelling tot vroeger waar de translite een geheel
met de kopruit vormde. Sindsdien had ik als doel om de nog
levende classic Doctors te laten tekenen en Tom zou de eerste
zijn. Dit pakte echter heel anders uit......
Laten we bij het
begin beginnen. Ongeveer een week voordat we dat we naar de
conventie zouden gaan was ik net terug van een zakenreis in
Taiwan. Ongeveer 2 dagen daarna werd ik ziek, een behoorlijke
griep, met koorts en alles. Ik was dus niet echt in the mood om
te gaan en had me daar min of meer bij neergelegd, jammer van
het geld en Tom Baker.... Donderdag's kwamen Bas en Gert-Jan bij
mij thuis en samen met mijn vrouw hebben ze me gepusht om toch
te gaan.
De volgende dag
naar op naar Weeze in duitsland om onze vlucht te halen. We
moesten op tijd in Londen zijn, omdat we 's avonds een kaartje
hadden voor Spamalot omdat Peter Davison op dat moment de
hoofdrol speelde. Helaas miste ik de afslag naar het
vliegveld en waren we al bijna bij Dusseldorf eer we de fout
ontdekten. Vlug omgedraaid en hadden we nog maar een uur om het
vliegveld te halen. Dan maar met 180km/h over de Duitse
autobahn, maar dat hielp niet meer. Tegen de tijd dat we op het
vliegveld waren was het al te laat. Gelukkig hadden we allemaal
onze creditcard bij ons en was er nog plaats voor de volgende
vlucht later die middag en mochten we mee met bijbetaling van
€75,-.
Bas en ik bij
het vliegveld in Weeze, wachtend op onze vlucht.
Gelukkig drukte
het het optimisme niet van mijn medereizigers, maar ik voelde me
wel een beetje lullig eronder. Bij deze nogmaals mijn excuses,
maar he, ik was ziek...... Eindelijk op onze vlucht en na ca. 3
kwartier waren we op Stansted, het vliegveld ten noorden van
Londen. Vervolgens met de trein naar het centrum, de metro in om
op de goede plek te komen. Door de drukte raakten we Bas nog
heel even kwijt, maar dat duurde gelukkig niet lang.
Onvoorstelbaar hoe druk het daar is. Toen nog een eind lopen,
met bagage en al. Uiteindelijk kwamen we, te laat weliswaar, bij
het Palace Theatre op Shaftsbury avenue. Ik geloof dat we net op
tijd waren voor het tweede deel van de voorstelling.
Het kaartje
voor Spamalot.
Bas en ik bij
het theater.
Even hier
opgemerkt; Spamalot was de moeite meer dan waard en hebben we
enorm gelachen om deze musical parodie op Monty Python's Holy
Grail.
Na de
voorstelling richting Barking naar het hotel. Had ik al gezegd
dat ik nog ziek was? Na, met de metro, in Barking aangekomen te
zijn toch maar een taxi genomen naar het hotel. Nou ja
hotel..... Het was meer een zeer goedkope slaapplek, met
nauwelijks tot geen extra faciliteiten, zelfs de WC's worden
automatisch schoongemaakt, superdunne matrassen en een TV, waar
de helft van de zenders niet werkten. Dit hotel ligt wel vlakbij
een Tesco en we hebben daar eten gehaald.
De ingang van
het Etap hotel.
De volgende dag,
de dag van de conventie met de taxi naar Castle Green,
Gale street. En het eerste wat we zien:
Inderdaad een
Dalek.
Dit was mijn
eerste conventie die door
10th Planet Events
was georganiseerd. Binnengekomen al onze bescheiden gekregen en
samen met Gert-Jan een coffee club en foto shoot met Tom Baker
gekocht. Daar hadden we geluk, want er waren nog maar een paar
kaarten beschikbaar voor de coffee club. Het programma
doorgekeken en alle handtekeningsessie waren in de middag, wat
in mijn ogen niet echt gunstig is gezien de hoeveelheid tickets
die uitgegeven waren (1000 bleek achteraf).
De conventie
pas
Souvenier programmaboekje.
Het programma (klik voor een grotere versie)
De
plattegrond van de locatie.
Lijstje van
last minute extra gasten (klik voor een grotere versie).
Het eerste dat we
gedaan hebben is naar de coffee club met Tom Baker. Zeer leuk om
te doen, mede omdat Tom honderduit praat en allerlei anecdotes
vertelt. Gert-Jan zat direct naast Tom en dat heeft ie gemerkt
omdat hij geraakt werd door de ruime hand gebaren van Tom. Na
afloop heb ik Tom's hand geschud. Het is beste een imponerende
persoonlijkheid. Toch had ik er op de een of andere manier er
meer van verwacht, maar achteraf denk ik dat het aan mij gelegen
heeft. Maar ik heb Tom Baker ontmoet, FANTASTIC!!
Foto shoot
met Tom.
Ik heb maar
een stukje van Tom's optreden gezien, veel dezelfde anekdotes
als bij de koffie.
Na alle
ochtendactiviteiten, was het tijd om in de rij te gaan staan
voor de handtekeningen. Dat deden we echter rijkelijk laat en
stonden in no-time in een hele lange rij. Maar ja, Tom's
handtekening zou dat allemaal goed maken. Probleem was echter
dat Tom veel eerder wegging dan op het programma aangegeven
stond. Die handtekening zou ik die dag dus niet meer halen!! Om
op zijn zachts gezegd was ik nogal pissed off!!! Helemaal naar
Engeland met je zieke kop en dan dit.
Maar goed, nog
heel veel gasten waar ik een handtekening van wilde.
Uiteindelijk had Paul McGann de eer om als eerste de folie van
mijn flipperkast te tekenen. Hij wilde al beginnen op het midden
van de folie, maar dat heb ik gestopt en hem gevraagd welke van
de drie reeds overleden Doctors zijn favoriet was. Hij heeft bij
William Hartnell getekend. Ook de handtekeningen van Sophie
Aldred en anderen gehaald. Al met al toch een geslaagde dag, die
door alle strubbelingen niet snel vergeten zal worden. Terwijl
we in de rij stonden kwam Jean Marsh langs en maakte even een
praatje om iedereen een hart onder de riem te steken.
De rij voor de
handtekeningen, buiten.
De rij voor de
handtekeningen, binnen.
Terwijl Bas nog in de rij stond,
zijn Gert-Jan en ik naar de tafel van Anneke Wills gegaan. We
wisten dat haar moeder Nederlandse was en wilden dus even
'Hallo' zeggen. Het grappige was dat we haar met Anneke
aanspraken, de Nederlandse uitspraak welteverstaan, en ze dat
heel grappig vond omdat ze normaal alleen de Engelse uitspraak
hoort. Nog een tijd staan praten en het eerste deel van haar
autobiografie gekocht en laten signeren. Deze ervaring maakte
heel veel goed van deze dag!
Gert-Jan met
Anneke Wills
De
autobiografie van Anneke Wills en haar handtekening.
Helaas was dat
het einde van deze nogal hectische conventie. Terug naar het
hotel en slapen. De volgende dag zijn we Londen ingegaan omdat
we nog een halve dag hadden voordat ons vliegtuig vertrok. We
zijn naar Forbidden Planet geweest en een bak koffie gedronken
bij een cafe in de buurt. Vervolgens terug naar Stansted en weer
naar huis.
Rest mij nog om
Gert-Jan te bedanken voor het beschikbaar stellen van zijn
foto's voor dit verslag.
TOP
